Zakochany wróbel

To już moja "nasta" realizacja statuetki na festiwal muzyczny... Ambitnie sobie założyłem, że co roku będzie to coś innego. Na razie jakoś mi się udaje...

Wernisaż

Dziękuję serdecznie wszystkim zaangażowanym w organizację wystawy pracownikom muzeum. Było co robić...

Nawet szkło zostało ustawione z artystycznym smakiem...

  

Byłem zaskoczony ilością zwiedzających...

Dyrektor muzeum, jak zwykle, rozpoczął wernisaż z dużym poczuciem humoru. Tradycyjnie zostałem obdarowany metalową różą. Ze swej strony podziękowałem za inicjatywę zorganizowania wystawy, oraz całej ekipie za trud włożony w przygotowanie ekspozycji. Pozostało tylko zaprosić gości do oglądania...

A to pierwsza recenzentka moich prac, a tutaj w roli reporterki... Dzięki Ci za cierpliwość i dobre serce...

Cóż mądrego można powiedzieć przed kamerami telewizyjnymi w chwili, gdy wokół gwar, a w głowie pustka...

Było do przewidzenia, że stojący na środku małpiszon, będzie obiektem największego zainteresowania...

Jak tu ubrać w słowa coś, co się wydłubało w drewnie... Dyskusjom nie było końca...

Byli też goście, którzy oglądali wystawę bez zaproszenia...

Dużą radość sprawili mi synowie niespodziewanie przyjeżdżając z odległych miejsc na wystawę...

To wzruszające, gdy stary przyjaciel, z którym kiedyś zaczynaliśmy rzeźbienie przyjedzie specjalnie z mego rodzinnego miasta po to, by mi towarzyszyć przez czas wystawy...

Jeszcze tylko ostatni wpis i czas pożegnać gościnne progi Galerii Brama...

I ja tam byłem, miód i wino...Nie piłem, bo byłem kierowcą...:))

Proszę o trzymanie kciuków...

Ostatnie godziny przed wystawą...
Mocowanie banera...

Plakat w muzealnej gablocie...

I oczekiwanie na godzinę "zero"...